Zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii to świadczenie socjalne, którego zadaniem jest częściowe zastąpienie dochodu z pracy. Imigranci z Polski chcący skorzystać z tego rodzaju świadczenia powinni najpierw dokładnie zapoznać się z obowiązującymi zasadami. Co musisz wiedzieć na temat norweskich świadczeń socjalnych permittering i dagpenger?
Kto może otrzymać zasiłek dla bezrobotnych w Skandynawii?
Jeśli chodzi o zasiłek dla bezrobotnych, Norwegia jest krajem, który przyznaje tego typu świadczenie osobom spełniającym konkretne warunki. Podstawą do uzyskania zasiłku może być na przykład utrata pracy, zwolnienie tymczasowe lub praca rotacyjna. Ponadto osoby ubiegające się o zasiłek dla bezrobotnych muszą:
- zarejestrować się w NAV (norweskim urzędzie pracy) jako osoba poszukująca zatrudnienia,
- złożyć CV w NAV,
- aktywnie poszukiwać pracy za pośrednictwem NAV,
- co 14 przesyłać kartę meldunkową do NAV,
- mieć zalegalizowany pobyt na terenie Norwegii.
Osoby zwolnione tymczasowo lub pracujące rotacyjnie mogą ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii na takich samych zasadach co osoby bezrobotne.
Permittering i dagpender – czym są i czym się różnią?
W Norwegii funkcjonują dwa rodzaje zasiłków dla bezrobotnych.
Permittering to zasiłek przeznaczony dla osób na zwolnieniu tymczasowym, które zostały bez pracy na przykład wskutek mniejszej liczby zleceń czy zaistnienia wydarzeń niezależnych od pracodawcy. Jest to rozwiązanie czasowe, z którego można korzystać przez maksymalnie 26 tygodni w odstępie 18 miesięcy przy zatrudnieniu u jednego pracodawcy.
Dagpenger to z kolei zasiłek dla bezrobotnych, czyli osób które na stałe utraciły pracę. Wypłacany przez NAV zasiłek umożliwia otrzymanie ponad 60% dawnego wynagrodzenia, oczywiście po spełnieniu wymagań urzędu pracy. Z tego świadczenia mogą korzystać wyłącznie osoby, które zostały zwolnione z pracy oraz których umowa o pracę wygasła.
Jak wnioskować o zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii?
Wniosek o zasiłek należy złożyć w NAV – można to zrobić zarówno osobiście, jak i drogą elektroniczną lub telefoniczną. W tym celu trzeba zgromadzić odpowiednią dokumentację oraz pamiętać, by przed procesem wnioskowania zarejestrować się jako osoba bezrobotna w norweskim urzędzie pracy. Rejestracja w NAV powinna się odbyć na tydzień przed ostatnim dniem umowy u pracodawcy lub częściowym ograniczeniem godzin pracy.
Lista dokumentów, które należy złożyć w NAV:
- wniosek o zasiłek dla bezrobotnych,
- Lonns i odcinki z wynagrodzenia za ostatnie 12 lub 36 miesięcy,
- Skattekort (karta podatkowa),
- umowa o pracę,
- zaświadczenia o wypowiedzeniu umowy/zwolnieniu tymczasowym,
- zaświadczenie NAV 04-08.04 wypełnione przez ostatniego pracodawcę (potwierdzenie powodu wypowiedzenia lub skróconych godzin pracy),
- pozwolenie na pracę z policji,
- dokument stanowiący poświadczenie numeru konta bankowego,
- akty urodzenia dzieci do 18 lat,
- BankID (przy stałym numerze personalnym) lub buypass (przy d-nummer).
Jak zwiększyć szanse na otrzymanie zasiłku?
Im więcej dokumentów złożysz w NAV, tym lepiej. Jednak już samo pisanie CV po norwesku stanowi wyzwanie dla Polaków – a co dopiero pozyskiwanie dokumentów wymaganych przez NAV. Jeśli martwisz się barierą językową lub otrzymałeś odmowę uzyskania zasiłku z powodu niekompletnej dokumentacji, możesz skorzystać ze wsparcia profesjonalnego biura rachunkowego, które pomoże Ci napisać CV i dopełnić formalności. Najlepiej zdecydować się na polskie biuro prowadzące działalność w Norwegii – w takim przypadku nie ma mowy o barierze językowej.
- Czy regulamin pracy zdalnej jest obowiązkowy w 2023 roku?
- Pożyczki na dowód — czy są dostępne bez zaświadczeń i dla zadłużonych?
- Jak się ustrzec przed kradzieżą tożsamości?
- Chorobowe dla przedsiębiorcy – co przysługuje? Czy w razie choroby przedsiębiorca ma prawo do świadczeń?
- Czy catering dietetyczny może być kosztem uzyskania przychodu?
